527

Την εποχή εκείνη στην περιοχή του Χάνδακα, κοντά στο λιμάνι είχε διαμορφωθεί ένας υγειονομικός σταθμός. Οι εγκαταστάσεις του σταθμού ήταν περιφραγμένες με πασσαλοφράγματα και σιδερένιες λαβίδες. Ο σταθμός ξεχώριζε απο την κίτρινη σημαία- χαρακτηριστικό χρώμα που συμβολίζει την ύπαρξη κινδύνου μολύνσεων- και απο τις αναθυμιάσεις του θείου. Το ζωηρό χρώμα που είχε η κίτρινη σημαία στον υγειονομικό σταθμό, επιβεβαίωνε την πρώιμη εμφάνιση του σταθμού. Ο συγγραφέας μας- όπως και κάθε ταξιδιώτης- για να αποκτήσει ελεύθερη πρόσβαση στο νησί, ήταν υποχρεωμένος να περάσει από καραντίνα. Η διάρκεια της καραντίνας ήταν 7 ημέρες. Ο χώρος στον οποίο ο περιηγητής πέρασε απο καραντίνα είχε την ονομασία Λαζαρέτο. Παρά την υγειονομική πολιτική του νησιού, το κατάλυμα που διέθετε ο σταθμός δεν τηρούσε τις αρχές της υγειηνής. Ήταν κελί σκοτεινό και με έλλειψη αερισμού, ενώ η πολύ υγρασία που είχε το κατάλυμα του σταθμού στους τοίχους, μπορούσε να προκαλέσει ασθένειες όπως ρευματισμοί, κατάροι, πλευρίτιδα, φυματίωση (Τουλάχιστον αυτό υπαινίσεται ο συγγραφέας). Οι ταξιδιώτες είχαν μαζί τους αιώρες και σκηνές. Μάλιστα, ο συγγραφέας θεωρούσε τα αντικείμενα αυτά έναν τρόπο προστασίας απέναντι στις άθλιες υγιεινές συνθήκες του σταθμού, για όσο καιρό θα έμεναν σε καραντίνα. Το κάπνισμα και η κατανάλωση κονιάκ ήταν για τον συγγραφέα παράγοντες που βοήθησαν στην αντιμετώπιση της υγρασίας. Η παροχή πρώτων ειδών ανάγκης γινόταν απο την πόλη του Χάνδακα. Παρόλο που ο συγγραφέας περιγράφει αρνητικά τον χώρο αυτό, θεωρεί τον σταθμό του Χάνδακα πολύ καλύτερο απο όλους τους άλλους υγειονομικούς σταθμούς που είχε περάσει στην ζωή του κατα την διάρκεια των ταξιδιών του ( Τα λοιμοκαθαρτήρια σε διάφορες περιοχές ήταν συχνό φαινόμενο). Με βάση τον συγγραφέα, ο χώρος αυτός είχε θαυμάσια θέα, επιπροσθέτως είχε επεκταθεί δίνοντας πρόσβαση μέσα απο τους παλιούς μόλους στο λιμάνι του Χάνδακα.